Cânına yandıran o ateşin yalımıdır etti beni bir sitemkâr
Kızarır batarken deniz üstünde dünya sararır benzim benim
Hendese bilmem cebir bilmem düğüm çözerim simya bilmem
Kaynayan suda kaybolur ateşte keyfince eğlenir suretim benim
Ocak taşını benden sor kömürün issizini tenhanın ıssızını…
Geçti geçmedi arası on iki batman çeker gençliğim benim
Bu fennin rayihası ta Buhara’dan tutup getirdi bir tutam ot için
Bir tutamı döndü İstanbul’da bir perçemin narına ömrüm benim
Aşığın yediği yemek olsam derim de demlenirim buharında
Bir şarkım yok mu sanırdın kalmışsa da elim böğrümde benim.
CELAL FEDAİ 